Lief Dagboek:
De chili con carne van mijn moeder was zo lekker dat mijn vraatzucht volledig op hol sloeg: ik kon niet stoppen tot 87 borden verdwenen waren. Nadat ik op de bank zat uit te buiken, voelde ik het al aankomen, het klonk alsof 2 grizzly’s aan het paren waren in mijn maag.
Ik ging naar bed toe: ‘Misschien doet het minder pijn.’ Ik kon het niet fouter hebben! Het is 3 uur ’s nachts, ik word wakker en in gruwelijke pijn, ik rende naar de WC. Net te laat spuugde ik de hele WC onder, na alles schoongemaakt te hebben ging ik terug naar mijn bed: de Duivel heeft deze ronde gewonnen.
Nog geen 40 minuten later voelde ik het weer, sprintend door het huis kwam ik aan op de WC, ik ging zitten en maakte mezelf klaar voor wat er ging komen. De dammen van hel braken open en een gigantische vloedgolf chili schoot met ongelooflijke kracht door mijn kringspier, en zo werd ik gestraft voor mijn vraatzucht. Het was zo erg dat nadat ik klaar was de pot opnieuw geglazuurd moet worden.
Na 20 minuten op de WC te hebben gezeten, stond ik op en viel door mijn benen op de grond, met een verlamd onderlijf kroop ik langzaam terug naar bed. Ik zal nooit meer chili con carne eten…
