[red.]: een boeiend isverslag in de traditie van de ethnograaf en geschiedschrijver Herodotos (5e eeuw vChr.)... Ik bracht een bezoek aan het volk van de Bazantiërs, een volk ten noorden van Athene. Zij hadden vier wonderbaarlijke gewoontes, en een verschrikkelijke. Ik draag ze, op volgorde van beste naar slechtste, voor. Hun eerste gewoonte is dat de mannen, elke derde dinsdag van de maand, volledig van bezittingen ruilen met de eerste man die zij die dag tegen komen. Er wordt geruild van spullen, politieke functie en zelfs het gezin wordt verwisseld. Nadat deze interactie heeft plaatsgevonden kunnen beide mannen naar het stadhuis gaan voor een voorhoofd-stempel om ervoor te zorgen dat zij niet nogmaals hoeven te ruilen. Het is deze dag dan ook toegestaan om bij een ander het huis in te lopen om de man van het huis te zoeken, zodat de rijken zich deze dag niet kunnen verstoppen. Deze gewoonte wordt gedaan zodat iedereen meerdere keren in andermans schoenen gaat leven en dat de maatschappij meer begrip krijgt voor elkaar. Hun tweede goede gewoonte gaat als volgt. Het hele volk komt elke ochtend van het jaar, op elke derde dinsdag van de maand na, bij elkaar op het marktplein. Hier wordt door de meest recente winnaar van de Olympische spelen een uur ochtendgymnastiek gegeven: zo zorgt het volk voor een gezonde en actieve samenleving. Bij dit ritueel wordt door de huidige koning een absentielijst bijgehouden; ieder die niet meedoet aan dit ritueel, op beperkte en geblesseerde burgers na, betaalt een boete van een goudstaaf. Hun derde goede gewoonte is alleen toepasselijk voor de feestgangers. Als er namelijk een feest wordt gegeven, wordt er een grote houten kist met een bewaker neergezet midden in de feestkamer. Elke feestganger die tijdens het feest iets kapot maakt of troep veroorzaakt, legt een goudstaaf in de kist neer. De kist wordt uiteraard tegen diefstal beschermd door de bewaker. Zodra het feest als afgelopen wordt verklaard door de persoon die het feest geeft, mogen de gasten naar de kist toe rennen. De gast die als eerste de kist aanraakt, krijgt de plicht om alle bende en schade van het feest op te ruimen. Zodra alles schoon is, gaat er 75% van de kistinhoud naar de opruimer, en 25% naar de host van het feest. Hun laatste goede gewoonte, ingesteld om te voorkomen dat de vrouw met de bruidsschat er vandoor gaat, gaat zo. Zodra een stel van het Bazantische volk trouwt, zijn beide lievelingen verplicht om 20% van hun maandelijkse verdiensten in een grote schatkist te stoppen. Als er een moment komt dat een van het stel het huwelijk verpest, door overspel, verraad of eerlijkheid over interesse in een ander, dan krijgt het slachtoffer van de twee volledig eigendom over de schatkist. Dit geld kan deze persoon dan gebruiken om een nieuw leven te starten, of om iemand in een nieuw huwelijk te kopen. Dan kom ik nu op de slechte gewoonte van de Bazantiërs aan. Elk jaar, tijdens de tweede volle maan van de lente, worden alle jongetjes van zeven jaar bij elkaar verzameld. Deze groep wordt verfijnd door alleen de jongetjes er tussenuit te pakken die dubbele tanden hebben zitten. De jongetjes die na deze selectie overblijven worden deze nacht geblinddoekt en moeten van het noorden tot het zuiden van de stad lopen; dit doen ze terwijl het volk ze bekogeld met modder, stenen en afval. Het volk denkt dan dat deze jongetjes hun zondes dragen, maar het ritueel is nog niet af. Nadat de jongentjes deze tocht hebben voltooid, worden zij naar de rand van een woud gebracht dat minstens twee dagen lopen van de stad verwijderd is. Hier wordt hun blinddoek afgedaan en wordt hun de opdracht gegeven zo snel mogelijk terug te keren naar de stad. Het jongetje dat als eerste de stad bereikt wordt heilig beschouwt, de jongetjes die te langzaam waren worden met zijn allen op een stapel verbrand tijdens een feest als offer aan de kwade geesten. Eens in de zoveel jaar komt het ook voor dat er geen jongetjes met dubbele tanden tussen zitten: dit ziet het volk als teken dat er weinig is gezondigd dat jaar. Als dit het geval is, worden van alle vrouwelijke inwoners van de stad tien kandidaten gekozen. Deze tien vrouwen moeten dan geblinddoekt een sprint van tweehonderd meter achteruit rennen. De beste vrouw wordt drie maanden geprezen met feest en geld, en de tweede beste vrouw krijgt de opdracht om de overige acht vrouwen te vermoorden en over het vuur te hangen. Hierna wordt het vlees van deze vrouwen op tafel gelegd in porties, het volk mag hier dan wat van nuttigen. Men zegt hierbij dat iedereen die een hap van het vlees heeft genomen tien jaar goede seks heeft.
