Velen noemen ons de terrortweeling, als komische bijnaam bedoeld. Nu zijn wij ook wel vreselijke sujetten, maar vergeleken met een zekere andere tweeling zijn wij nog mild in ons terror-zijn. Deze tweeling kan gezien worden als onze tweelingweder-helft. Wij zijn geen vierling, want dat zijn we nou eenmaal niet, maar we lijken wel op elkaar. De namen van deze terrortweeling zijn Messa en Terel. Mooie namen, al zeggen we zelf. Deze namen lijken trouwens ook totáál niet op onze eigen namen, en wij relateren ook op geen enkele wijze met hun acties. Echt niet, want deze tweeling is dus, zoals eerder al gezegd, nog veel en veel erger dan wij zijn. In dit verhaal vertellen we jullie over wat deze tweeling zoal heeft uitgespookt, en waarom ze in onze kelder achter slot en grendel zitten. Messa en Terel, of Terel en Messa, zaten ooit op een school genaamd het Gurmellius Mymnasium, deze naam komt ons op een of andere manier bekend voor, enfin, ze zijn dus ooit van school getrapt door hun ‘experimenten’ zoals ze dat zelf noemden. Deze ‘experimenten’ of ‘projectjes’ waren nou niet echt ethisch verantwoord, en ze hebben dus ook al voor vele problemen gezorgd. Laten we ingaan op een van hun meest beruchte 'projecten', genaamd het KillerCavia-project. Klinkt al luguber, nietwaar? Dat was het ook, geloof ons maar. Dit KillerCavia project ontstond uit een onschuldige hobby van deze tweeling. Zij vonden het nogal amusant om cavia’s te fokken, van die kleine en schattige diertjes, die men meestal als huisdier houdt (of opeet). Maar we spreken nu wel over Messa en Terel, dus dit projectje was al gedoemd de verkeerde kant op te gaan. Eerst ging het allemaal wel prima hoor, het werden alleen wel wat veel cavia’s, maar ze bleven tenminste nog redelijk normaal. Alleen toen kwam Messa op het geweldige idee om genetisch te gaan experimenteren. Wat misschien wel goed is om te vermelden is het feit dat Messa, zoals haar naam al zegt, nogal van messen hield. Totáál niet problematisch hoor, op geen énkele wijze. Maar we dwalen af. Messa vond het dus wel interessant om die cavia’s óók wat van haar grote passie mee te geven. Terel vond het ook wel een grappig idee, dus gingen ze spelen met de genen van de cavia’s. Aangezien Terel en Messa behoorlijk geniaal zijn, dat zit ook zeker in de genen, lukte het ze om die schattige lieve caviaatjes te veranderen in heuse moordwezens, de KillerCavia’s. De KillerCavia’s zien er op het eerste gezicht uit als doodnormale cavia’s, echter is de ware aard van deze cavia’s in hun ogen te zien, moordlustige beesten gewapend met messcherpe klauwen en dodelijke tanden, en ze zijn ook niet schuw om die wapens te gebruiken. Nu zijn één of twee KillerCavia’s niet een heel groot probleem, maar Terel en Messa hadden er ietsjes meer dan één of twee gemaakt. Het problematische daar nog bij is dat het aantal exponentieel groeide, wat wel vaker gebeurt bij knaagdieren, alhoewel het regelmatig voorkwam dat het aantal wat afnam door de wreedheid van deze beestjes. We zullen jullie de bloederige details maar besparen. Op gegeven moment kwam de toe- en afname in balans, ook al wilde de tweeling zelf eigenlijk dat het bleef groeien, maar goed, ze wisten zelf ook wel dat ze niet álles konden hebben, en ze waren uiteindelijk dus wel zeer tevreden met het resultaat. Nu is het feit dat er KillerCavia’s zijn niet gelijk één grote ramp, alleen Messa en Terel zouden Terel en Messa niet zijn, zouden ze hun experimentje niet uitbreiden of uittesten. Dus ze besloten hun school, het Gurmellius Mymnasium, voor als je het vergeten was, als testgebied te gebruiken. En ja, dat klinkt net zo problematisch als dat het daadwerkelijk was. Op een schoolochtend, zo rond half negen, kwam de terrortweeling aan met de KillerCavia’s, in van die grote hokken. Ze hadden die meegenomen in hun fietstassen en op hun fietsenrekjes. Ze hadden toen al een reputatie als de TerrorTweeling dus de leerlingen durfden niks over die hokken te vragen, en de docenten eigenlijk ook niet. Iedereen bleef dan ook maar op afstand en in angst wachtten ze af wat de tweeling nu weer voor wreedheid in petto had. De eerste drie lesuren verliepen redelijk normaal, behalve dus dat de terrortweeling van die hokken met zich mee zeulde. In de eerste pauze ging het echter vreselijk mis, voor de leraren en leerlingen op de school dan, voor de terrortweeling verliep alles precies volgens plan. Ze hadden de hokken namelijk op verscheidene plekken in de school neergezet, en omdat ze nou eenmaal geniaal zijn hadden ze een op afstand bestuurbaar openingsmechanisme gemaakt. Dus toen al die bloeddorstige wezens, die ook nog eens extra gepikeerd waren van al dat versjouwen van hun hokken, goed gepositioneerd waren en de terrortweeling zichzelf ook op een veilige positie had geplaatst, drukte Messa op de knop. De hokdeuren gingen tergend langzaam open, en de rillingen liepen iedereen over de rug bij het gekraak van de deuren en het opgewonden gekrijs van de cavia’s. Terel grijnsde en Messa lachte zeer kwaadaardig, terwijl de hel losbrak. De KillerCavia’s vielen iedereen die ze tegenkwamen aan, en ze waren precies zo gepositioneerd dat er geen ontkomen aan was. Het gegil en geschreeuw ging door merg en been. De school kleurde langzaam rood van het vele bloed dat uit de arme leerlingen en leraren stroomde. De schade was, laten we het zo zeggen, bijzonder groot. Honderden leerlingen en leraren waren gewond en getraumatiseerd. Het duurde ook wel een aanzienlijk tijdje voordat de lessen weer konden worden hervat, aangezien de KillerCavia’s er toch wat langer over deden dan gedacht om elkáár uit te moorden. Het valt wel te begrijpen dat de terrortweeling na deze gebeurtenissen van school werd getrapt, wegens de veiligheid van de rest van de school. Maar hierbij is het verhaal nog niet afgelopen. Terel en Messa waren namelijk niet erg blij met het feit dat ze van hun favoriete testterrein waren verwijderd. En een boze Messa en Terel is nou niet echt ideaal: het is nog veel en veel erger dan als ze gewoon in een ‘experimentele’ bui zijn. Zij zinden dus op wraak, zoete wraak! Terel had daar wel een idee voor, want zoals Messa van messen houdt, houdt Terel van TNT. Uiterst gevaarlijk in combinatie met hun woede. Het plan dat ze bedachten was dus ook niet zo ingewikkeld, het hield simpelweg het opblazen van het Gurmellius Mymnasium in. Dat zou natuurlijk rampzalig zijn uitgepakt, ware het niet voor onze interventie. Wij tolereren nog best wat van onze tweelingwederhelft, echt waar hoor, maar dit ging ons nou net een beetje te ver. Het is wel spijtig dat we het opblazen niet helemaal tegen konden houden, maar we hadden in ieder geval iedereen die zich bevond in het Gurmellius gewaarschuwd en geëvacueerd. Het was een fraaie explosie, dat is zeker te zeggen, helaas was dat wel het einde van die prachtschool en wij betreuren dit dan ook ten zeerste. De schadevergoeding die betaald moest worden was enorm, en de terrortweeling kreeg ook wat gevangenisstraf. Wij betaalden met hulp van onze trouwe sponsor Warenhuis Thomassen. Dat partnerschap is trouwens ook nog wel een goed verhaal, maar niet voor nu: wij noemen nu slechts die naam aangezien onze sponsor dat van ons verwacht. Ook namen wij uit de eindeloze goedheid van onze harten de gevangenisstraf voor ons rekening. We hadden die twee wandelende rampen achter slot en grendel in onze kelder gezet, want jullie kunnen vast begrijpen dat de maat echt helemaal vol was. Nu zijn wij alleen achter het volgende problematische feit gekomen, namelijk dat de sloten van ons kelderluik gesloopt zijn, en wij onze twee gevangenen missen. Dus wij willen jullie waarschuwen voor twee mensen die bijzonder veel op ons lijken, en wij zouden het dan ook zeer appreciëren dat als één van jullie hen vernomen heeft, dat aan ons te melden, zodat wij de gewenste maatregelen kunnen treffen.
