De sleephopperzuiger leeft in wijde wateren, Met slurf aan zijn kont slurpt hij slib uit de grond En maakt etend en drinkend zijn buikje mooi rond, Hij laat zijn prooi in brede bakken klateren. “Deze dame, jongeman” - er volgt een kort betoog - “Voorkomt dat de duivel met twee gezichten, Schade en speelvlak op ‘t land kan stichten. Wij leggen wal en kustring kurkedroog.” Maar in een rigoureus proces, ontglipt men zich soms iets, Want als een dyson zuigmachien, huishoudelijk gebruikt, Wordt zelfs een arme luis gemarteld, gezogen, onthaard. De slurf die sleept zich door het slijk, een tramrail en een fiets, Hij klopt op alle deuren aan, en doet dat niet besmuikt, Een moordmachien op volle kracht, die floor’ noch fauna spaart.
