[red.:] de onderstaande gedichten zijn variaties op fragment 89 van de Griekse dichter Alkman (7e eeuw vChr.).
1. in bed stoppen, of: vaders wiegeliedje
♪ Slaap mijn bergkammen en kloven
mijn kapen en kolken
mijn sluipende stammen zoveel als voedt de bedekte bodem
en beesten bergbewonend mijn bron der bijen
en mormels in de diepte der purperen zee
slaap mijn volken van zacht gevleugelde vogels
van de hemel verglijdt reeds de natte nacht
de stortende sterren smachten slaap. ♪
2. maanvogels
de slaap bedwelmt land
kikker, kat en vos maar de
kraanvogel vliegt weg
3. 高枕无忧 (logogram)
天風肅肅, 阒無人聲，僅聽水聲
飛簾如玉簾，直下數千尺
天風肅肅, 阒無人聲，僅聽水聲
飛簾如玉簾，直下數千尺，
天風肅肅, 阒無人聲，僅聽水聲
飛鳥子飛
tiān fēng sù sù, qù wú rén shēng, jǐn tīng shuǐ shēng
fēi lián rú yù lián, zhíxià shù qiān chǐ,
tiān fēng sù sù, qù wú rén shēng, jǐn tīng shuǐ shēng
fēi lián rú yù lián, zhíxià shù qiān chǐ,
tiān fēng sù sù, qù wú rén shēng, jǐn tīng shuǐ shēng
fēi niǎo zǐ fēi
4. Hé, weer die vogels…
Vergilius dwaalt in lichtzwijmelende dronkenschap de duisternis in, de sterren en het hemelgewelf voorbij. Zijn levensziel vloeit vanuit het binnenste van zijn pen op het boekrol; hij beschrijft het smadelijke lot van Dido:
De toppen van de bergen en ravijnen slapen rustig zijn de kliffen en watervallen kruipende kuddes, alles dat de zwarte aarde voedt bergbeesten en een bijenvolkje dat zoet broedt schepsels in het diepe purperen water slapen onder een volkje vogelgesnater.
