2 meter lang, 1.50 in de breedte 4 dagen zuipen zonder 1 hap te eten 6 lege flessen, nog 3 sigaretten Valt er nog te leven zonder een been te verzetten Blauw tapijt op de grond Op het bed gele vlekken Rode veeg rond je mond Bruine koffer om ooit te vertrekken Maar waar wacht je dan op Dit is toch geen leven Je verroert geen vin, nee je lijkt vast te kleven Aan gedachten van vroeger, een enge man, een koude hand Laat die rotzooi nou toch achter en vlucht weg over dat strand Weg uit Zeepoort Echt ik hoop dat je het redt Maar je blijft voorlopig achter Hier in je vertrouwde bed Wat zegt het nieuws van dinsdag In die krant daar op de vloer En van wie zijn die condooms Je lijkt zo wel op een hoer Met dat muntgeld op je nachtkast En die foto’s vlak daarnaast Lijkt het of je ooit geleefd hebt En dat dat je zo verbaast Maar waar wacht je dan op Ben al bijna uitgeschreven Gooi die luiken toch eens open Er valt zoveel te beleven Duik eens in het water Dat zo helder is, zo blauw Maar jij blijft in stilte liggen Hier in dat bed van jou 1 deken, 2 kussens, 3 oude kranten Geen sigaretten meer, geen ademende planten Eén paar vieze slippers, een knuffel, een riem Een schaar, een pakje pillen, zijn dat tranen die ik zie? In mijn reflectie in de spiegel naast drankfles nummer drie Is dit hoe ik er uit zie, ben ik zo destructief? Naast de heuvel van propjes ligt een berg vol met rotzooi Even rustig aan doen voor ik die kaars nog kapot gooi Die kaars waaruit het laatste beetje vet nog lekt Waar boven ik mijn laatste restjes chips nog heb gesnackt Hier in mijn bed ___________ afbeelding: Tracey Emin, My unmade bed (1998) - Londen: Tate Britain
