Soms vragen mensen me waarom ik zo raar doe. Waarom mijn clips zo heftig zijn, waarom ik zulke outfits draag, waarom ik altijd zo anders wil zijn. Maar wat ze niet snappen, is dat ik niet zomaar een popster ben. Ik ben ook gewoon een vrouw die moe is. Moe van hoe de wereld met vrouwen omgaat.
In de videoclip Telephone zit ik in de gevangenis. Niet alleen omdat het in het verhaal zo is, maar omdat ik me ook echt zo voel. Gevangen in een wereld waarin mannen denken dat ze me kunnen gebruiken. Ze zien me vaak niet als artiest of als mens, maar als een lichaam. Iets dat mooi moet zijn, sexy moet zijn, en vooral stil moet zijn. Wanneer ik dans in die gevangenisscène, kijken ze niet naar wat ik zeg of bedoel, maar naar hoe ik eruitzie. Alsof ik alleen besta voor hun plezier. En dat is gewoon naar. Want als mensen je alleen maar sexualiseren, nemen ze je niet serieus. Ze luisteren niet naar wat je eigenlijk probeert te vertellen.
Samen met Beyoncé laat ik in die clip zien dat we daar klaar mee zijn. We werken samen, we ontsnappen, we vechten terug. Niet omdat we “de slechteriken” willen zijn, maar omdat we ons niet langer klein laten maken. Onze samenwerking is geen fake “girl power”, het is echt. Het is nodig. Want vrouwen worden veel te vaak tegen elkaar uitgespeeld, alsof er maar plek is voor één sterke vrouw tegelijk.
In Telephone lijkt het misschien alsof we gewoon aan het feesten zijn, maar eigenlijk is het een protest. Alles zit vol symbolen: de outfits, de kleuren, de dans. We gebruiken precies wat anderen altijd tegen ons gebruiken ,ons uiterlijk, onze seksualiteit ,om onze boodschap juist harder te maken. Alsof we zeggen: “Kijk dan goed. Zie je nu wie we echt zijn?”Ik weet dat sommige mensen denken dat ik “te veel” ben. Maar ik moet wel hard schreeuwen, want als ik gewoon zachtjes praat, luisteren ze toch niet. Als ik gewoon mezelf ben, zonder show en zonder gekke kleren, dan zien ze me niet. Ze luisteren pas als ik het overdrijf. En dus doe ik dat. Niet om aandacht te krijgen, maar om ruimte te maken.
Ik ben geen object.
Ik ben geen ding dat je kunt bekijken en beoordelen.
Ik ben een persoon. Een artiest. Een vrouw.
En ik wil zelf bepalen wie ik ben.
